Whaaaaaa, alweer vijf weken oud!
Actie in de tent. Dat is wat ze willen. Tenminste, als ze wakker zijn dan. En denk niet dat elke keer dezelfde speeltjes en bouwwerken even inspirerend zijn. Dus rommel ik maar wat aan. Kistjes op z'n kop, kistjes met iets erin en vandaag had ik het briljante idee om het poezenmobiel (of hoe heet zo'n ding?) op het kistje te leggen. En voilà, zie hier het effect. Ze kijken er dagen niet naar om en ineens is het matje met belletjes waardevol genoeg om het hol in te slepen.
Het is op deze leeftijd niet meer vanzelfsprekend dat deze pups iedereen direct vertrouwen en lief vinden. Ze herkennen ons heel goed en weten dus ook precies wie er niet in dit gezin thuishoren. In dat geval hebben ze wat langer de tijd nodig om te wennen. Zo ook bij mijn twee collega's. Maar als ze eenmaal in de gaten hebben dat het goed volk is en ze er een portie aandacht kunnen krijgen, vinden ze alles prima en knuffelen graag terug.
Donderdag 11 februari
Ik kon het niet laten. De pups zijn namelijk toe aan buitenlucht. Of eigenlijk, ik ben toe aan buitenlucht voor de pups. Bij mijn andere twee nesten liep het spul al lang buiten op deze leeftijd. Maar ik wil ze de Friese noordenwind niet aan doen na weken heerlijk verwarmde woonkamer. Maar vandaag is het windstil, de zon schijnt uitbundig en het voelt lang niet zo koud als de laatste dagen. ' Vijf minuutjes maar', zei ik tegen Fenne, die aan de eettafel haar online les aan het volgen was. En dus zette ik een paar hekjes buiten en gooide de deur open. Vervolgens liep het storm... Geintje, ze stonden niet te springen eerlijk gezegd. Nieuw is best wel eng. En koud is gewoon koud. Binnen no-time had ik de deur weer dicht.
Maar aan de voorkant was het ondertussen gewoon echt lekker. Dus hekjes naar voren en alle pups (Barrie in haar eentje, want Fenne was in tussen terug naar Leeuwarden) naar voren getransporteerd. Niet tegelijk, maar in setjes. Hier ging het iets beter. Oma en Yuka waren paraat voor troost in bange tijden en ik was wandelende schuilstal. Voor heel even was het leuk en er werd zelfs een plasje gedaan. De Haan (de kat) bekeek het hele gebeuren van boven.
Aangezien ik deze hele actie alleen moest uitvoeren zijn de foto's en filmpjes niet zo uitgebreid. Misschien heb ik zelfs hondjes gemist tijdens het buitenspelen omdat zij als een raket op Yuka afstormden en Yuka het niet meer zo gezellig vond. En aangezien ik ze geen trauma van snauwende moeder wil bezorgen, heb ik deze samenscholing niet te lang laten duren.
Nu heb ik een kromme rug en een pijnlijke pols. Als puppy tillen ooit een Olympische sport wordt, ben ik alvast op trainingskamp.
Vrijdag 12 februari
Whaaaaa, wat een dag. Gewoon om half zes op, gewoon gewerkt, gewoon boodschappen gedaan, gewoon met de auto naar de garage (band lek), gewoon een afspraak gehad en gewoon alle dieren verzorgd en aandacht gegeven. Tja, dan ben je gewoon kapot. Nou ja, ik dan. Wellicht doet iemand anders dit op z'n Jan Boeren Fluitjes, maar ik niet.
Moet ik er wel bij vertellen dat de pups zijn aanbeland in de fase dat het rete veel werk is. Zeker als je ze in de huiskamer laat opgroeien en je geen behoefte hebt aan een penetrante pis- en poeplucht tijdens je bakkie koffie en het achtuurjournaal. En met acht pups betekent dit aan de lopende band deppen en rapen. Denk niet dat je nog iets anders in huis rustig en op je gemakkie kunt ondernemen. Het halve oog richting gemeente is constant in werking. Vermoeiend man.
Zo langzamerhand groeien ze ook richting een nieuwe titel: De slopers. Alles gaat namelijk kapot. De anti pis richel, de kartonnen doos, de rand van de werpkist en ook elkaar laten ze nauwelijks heel.
Hoogste tijd voor nieuwe input. Vandaag hebben we een start gemaakt met de speeltuin in de schuur. Niet dat ze heel enthousiast waren trouwens. Want net zoals gisteren zie je (en hoor je....let niet op mijn idiote geklets...) direct dat nieuw eng is. En wederom ook koud. Maar dit gaat wennen, dat weet ik zeker. Er zijn nog wat hobbels te nemen trouwens. Want hoe krijgen we ze daar? Zeker als ik in mijn eentje ben. Nu hebben we ze in een bench gepropt en onder luid en vrolijk gezang (het moet leuk blijven) met z'n tweeën het spul naar de schuur gesjouwd. Maar het zou wel leuk zijn als we iets inventiefs kunnen bedenken om het transport iets makkelijker te maken. Bolderkar? Oude kinderwagen? Als het maar rolt zou ik zeggen. Suggesties zijn welkom!
Goed, ook aan deze dag komt een eind. Maar nu eerst een wijntje. En een knuppeltje. Wie weet vallen ze dan lekker in slaap en kunnen we even rustig genieten van wijn, lekker eten en de bank. Die hoorde ik roepen de laatste tijd. 'Barrrrieeeee, kom ligggggggen.....
Friese frisse zaterdag (13 februari)
Nog niet iedereen van de aanstaande eigenaren is geweest ter kennismaking. Vanmorgen konden de pups genieten van extra aandacht van Patty en Rik. En zelfs een wandeling over het erf. Aangezien het toch nog te koud is om de pups in de schuur te laten spelen, hebben we besloten om ze op de arm mee te nemen. Niet allemaal natuurlijk, zoveel armen hadden we nou ook weer niet met z'n drietjes; Fier, Vos en Mellow mochten deze keer mee. Even bij de paarden kijken en een snelle check bij de konijnen en kippen. Snel omdat we aan het trio merkten dat het emmertje al snel vol was. Zo'n eerste wandeling hakt er best wel in. Maar eenmaal terug in de gemeente zakt de adrenaline weer en is het een kwestie van invoegen. En even poepen. Dé remedie om te dealen met zenuwen en spanning. Daarna even ritsen bij de rest en de hele bende is weer zoals vanouds.
Kusjesdag (14 februari)
Maandag 15 februari
Geen idee of het er ooit nog van gaat komen, maar vuurwerk is wel een hekel punt bij veel honden. Bij Tib hebben we haar per ongeluk goed de vernieling in geholpen ten aanzien van vuurwerk. Toen Tib amper een half jaar oud was, was mijn zoon Toine net op de leeftijd dat hij nieuwsgierig werd naar vuurwerk. 'Mag ik een grondbloem in de tuin afsteken?', vroeg hij netjes. 'Vooruit dan maar', zei ik. Je wil de sfeer tenslotte graag positief houden en hem verantwoord leren omgaan met het spul. Hij wist hoe het moest zei hij. Van een afstandje keek ik mee.
Nog geen 2 minuten later vloog kleine Tib bijna door het raam naar binnen van de schrik. Toine en ik waren vergeten dat ze nog in de tuin was en ze zat precies achter de bijkeuken en dus uit het zicht. Wij allemaal in tranen van de schrik.
Yuka is niet bang voor vuurwerk, maar reageert wel altijd op haar moeder en doet voor de leut een beetje mee met hijgen en onrustig heen en weer lopen.
Voor deze pups hoop ik op een betere start. Om die reden zetten we af en toe een YouTube kanaal met vuurwerk aan. Steeds een beetje harder en vooral veel afwisseling, want het ene vuurwerk is zeker het andere niet. Als bonus steekt Rob een satéprikker in de fik. Associaties worden tenslotte in gang gezet door alle zintuigen. Dus snuffelen maar puppy's!
Yeah....de buitenren is geopend (dinsdag 16 februari)
Ahhhh, zo leuk! Ik kan mijn moeder de Gans behoefte weer ventileren. 'Puuuuuuupppppy's.....plasje doen'. Leuk stemmetje en een beetje in mijn handen klappen. Ze trappen er zomaar in. Daar komt de hele clan aan gehuppeld vanuit de kist. Maar verdraaid het werkt weer. Ze hebben namelijk geen tijd om een plas eerder te doen. Zodra ze wakker worden, zetten ze het op een lopen en remmen ze pas bij mijn benen. En tja, dan staan ze al op het gras en zit er niet veel anders op dan daar maar door de hurken te gaan. Brave rakkers. Er is zelfs al poep gesignaleerd! En dan zijn de buiten foto's ook nog eens zo mooi. Puppy's blij...Barrie blij.
