Zes weken oud!
Woensdag 17 februari
Zes weken oud en het spul is hard op weg on hardcore holigans te worden. Ze poepen wanneer het ze uit komt, laten alles achter de knappe kontjes slingeren en hangen en schudden met z'n allen aan het hek om aandacht. Maar ach, we houden toch van ze.
En zeker als er visite komt...dan zijn het ware engeltjes. Lopen relaxt rond, snuffelen bescheiden aan een paar schoenen en vallen vol overgave in slaap op schoot. Ze weten donders goed dat ze de eigen glazen ingooien als ze zich gedragen alsof ze thuis zijn tijdens het bezoekuur.
Dus ook vandaag was er weer niets te klagen. Alles en iedereen is opgetild, geknuffeld en bewonderd. En een paar dappere dodo's waagden zich zelfs aan een spelletje buiten. Wat een gezelligheid!
Een paar om op te vreten foto's
Hulptroepen dag (donderdag 18 februari)
Afgelopen dinsdag zijn Toine (zoon) en Isa (vriendin van zoon) ingevlogen. Lang leven online onderwijs, want zo kunnen twee studerende kids zomaar vanuit het westen een paar dagen in Friesland doorbrengen. En dat is wel even heel fijn. De laatste weken met de pups zijn altijd intensief en een paar extra hulphanden zijn bijzonder prettig.
Vandaag hebben we de grote bench in de auto geïnstalleerd en zijn voor de eerste keer op stap gegaan. 'Zullen we een kort rondje of toch maar even naar het bos?' Aangezien ze toch al aan hun piep en kef serenade waren begonnen, maakten die paar minuten ook niet meer uit. Dapper zijn we doorgereden. Eenmaal in het bos hebben we ze heel kort losgelaten. Maar ik moet zeggen dat ik dat best wel spannend vind, zo in alle vrijheid. Achter elke boom schuilt voor ons nu nog gevaar. Bij wijze van spreken dan hoor. Het is vooral het aantal dat het lastig maakt. Wil je ze in veiligheid brengen pak je ze ook met z'n drieën niet zomaar op.
Na afloop nog even uitgeraasd in de schuur-speeltuin om uiteindelijk in slaapt te vallen bij oma. Wederom troost in barre tijden. Het was me het middagje wel weer.
Checken & Chillen (vrijdag 19 februari)
Een uitje zou ik het niet willen noemen, de dierenarts check. Dat wekt toch de indruk dat het om iets alleen maar gezelligs gaat. Maar ondanks dat we het zo stressloos mogelijk proberen te maken, is het toch een behoorlijk avontuur te noemen. Het rijden in de auto (de meesten in de bench en sommige in onze armen), de vreemde kamer, een weegschaal, behandeltafel, onbekende handen en ook nog eens een venijnige naald in je nekvel. Oké, de brokjes helpen een beetje, maar alles bij elkaar, ben je het als zes weken oud puppy op een gegeven moment gewoon zat. Gelukkig wel allemaal gezond verklaard!
Maar in plaats van slapen, zoals je misschien zou verwachten na zo'n enerverend event, hebben we de bende even lekker laten uitrazen in de tuin. Het weer is tenslotte, na al die koude dagen, een heerlijke belofte richting voorjaar. Ik wil daar graag aan wennen. En ook de pups leken uitermate tevreden met deze plotselinge opwarming van hun aarde. Dat werd rennen, graven en een goede drol draaien. En weg vloog de stress!
En toen, als toetje van de dag. kwam Fenne weer thuis. Een dikke week was ze in Leeuwarden. Maar wat een geheugen hebben die kleintjes...als een kudde fans verdringen ze zich om haar. Alsof ze nog dankbaar zijn voor de aangename landing op aarde zes weken geleden. Aanraken is de ultieme behoefte. En kusjes geven. Niks anderhalve meter. Heerlijk!
Terras-dag (zaterdag 20 februari)
Het was al aangekondigd, maar als het dan zover is het wel inhaleren geblazen. De zachte buitenlucht en de verlegen zonnestralen. Naar buiten met die bende! Net als de rest van Nederland geloof ik, zo las ik op de NOS nieuws app. Na een flink aantal winterse binnen-dagen verschuift langzaam de interne behoefte naar extern. Rob begon van de weersomstuit aan een grote schuurschoonmaak en wij (mijn kinderen en ik) hebben een heus terras gecreëerd bij de puppy-tuin.
En wij waren niet de enige die het voorjaar hoorden roepen. Onze kat De Haan had vanmorgen zomaar een aantrekkelijker kater op visite. De Haan was overigens nog in de rol van 'hard to get', maar ons terrein is zo groot dat we de afloop niet hebben kunnen zien. Maar de zwervende vent is dik goedgekeurd door ons. Hij leek wel op een donzige Britse Korthaar besloten Isa en ik. Niks mis mee. Dus...kittens op komst?
Verder hebben we heel veel buiten gespeeld. Ondertussen kennen de pups het veldje al aardig en dartelen er vrolijk rond. Behalve bij herrie makende melkwagens of motoren die langskomen, dan sjezen ze nog even naar binnen. Om na tien seconden weer huppelend terug te keren. De schrik is snel te boven. Het zullen de kleine hersentjes zijn.
Yuka vindt de uitgebreide gemeente ook fijn. Ze heeft inmiddels haar kinderen duidelijk gemaakt dat er niks meer te lebberen valt (de oplettende observeerder zal dat direct zien aan het gedrag van de pups) en ze probeert nu of er nog iets te spelen valt. De mini eend met geluid wordt om de haverklap op een kop van een willekeurig kind gedeponeerd. Niet dat die iets snappen van dit aanzoek, maar allá, het ziet er grappig en vriendelijk uit.
Verder hebben we onze pony Dieke nog even in de buurt laten grazen. Zowel Dieke als de pups werden er niet koud of warm van. Hoewel, het verse gras is voor Dieke een traktatie van hier tot aan de horizon. Ook zij heeft behoefte aan een uitbreiding van de externe modus en geniet graag van iets anders dan van hooi zoals zij de hele winter geserveerd heeft gekregen.
Alles bij elkaar zit ik nu dit stukje te typen met rozige wangen en een dik tevreden gevoel. Alles en iedereen heeft aandacht gekregen en we hebben ook nog eens een paar dagen zoals deze te gaan. Cool man. Oja, de schuur is mega strak opgeruimd en schoon en ik heb ook nog eens vakantie. Wat een dag en vooruitzicht.
Zondag 21 februari
Goedemorgen allemaal!
We starten deze ochtend met een potje braingym. Voor iedereen toegankelijk en goed voor de geest. Daar gaan we...We beginnen met het uit het hoofd leren van de nieuwe namen. Oké, het is even wennen en dus oefenen maar alles valt te leren. Dus vooruit met de geit!
| Oude Naam | Nieuwe Naam |
|---|---|
| Vos | Rocky |
| Frenkie | Pepper |
| Boots | Crumble |
| Uk | Zusje |
| Dubbel | Lola |
| Teuntje | Stella |
| Mellow | Oliver |
| Fier | Mylo |
Als tweede oefening voor een heldere en soepele geest, volgt hier een uitdaging voor de visuele waarneming. Speciaal voor deze gelegenheid hebben jullie hondjes een wedstrijdje 'stapelslapen' gedaan. En verdomd het werkt. Iedereen was onder zeil. Sommige zonder lucht of met snorkel, maar ach, dat zijn details. Aan jullie de eer.
Hoeveel hondjes slapen in het bakje? En dan de vervolgvraag...Wie is of zijn de afwezig(en)?
Hoeveel pups liggen in het bakje?
Wie ligt of liggen er niet in?
En het antwoord is: zes hondjes! En Mylo en Oliver lagen er niet in.
In dit filmpje kun je het zien. Je ziet dat het Pepper is omdat de bruine wangen van Oliver missen en aan het eind zie je dat Mylo naast het bakje in beweging is en niet in het bakje.
In het tweede filmpje zie je dat Mylo kampioen pletten is. Net zoals hij op zijn brokjes gaat liggen, beschermt hij nu ook zijn broers en zusjes. Wat een schatje is hij toch...onze Dik Trommel.
Halsbandjes dag (niet bij elke pup te zien...)
Maandag 22 februari (bijna 7 weken oud)
Voor mij is het voorjaarsvakantie en het is nog eens lekker weer ook! En dus is de puppytuin volop in gebruik. Zodra het spul wakker wordt, gooi ik de deur open en roep ik de puppy's om te komen plassen. En jawel, hoezee hoezee, dat doen ze nog ook nog eens. De binnen gemeente blijft steeds schoner.
Op zondag en ook vandaag kiezen sommige pups zelfs al voor een slaapje buiten. Het zonnetje op de bol en tukken maar. Yuka springt ondertussen zelf de puppytuin in en uit, iets dat ze niet deed toen de pups nog binnen zaten. De buitenruimte biedt de kennelijk de belangrijke mogelijkheid om weg te rennen bij een dringend melk verzoek en ook kan ze daar haar kinderen beter tot spelen te verleiden.
Verder werden Mylo en Rocky vereerd met een extra bezoekje van hun aanstaande baasjes. Dat was knuffelen geblazen. Maar gelukkig profiteerden ook de anderen van dit extraatje. Oliver, Rocky en Pepper zijn zelfs mee geweest naar onze paarden. Behalve paarden, waren daar ook Foppe en De Haan, onze katten. Ook niet vies van aandacht.
Tib en Yuka gooiden daarna alles in de strijd om het bezoek tot gooien van het rubbereendje aan te zetten. En dat lukte. Hup, daar gingen ze heen en weer. Zo was het was voor iedereen weer een enerverende middag.
( Ik ben helaas vergeten om foto's te nemen van gezin Mylo...sorry!)
Dinsdag 23 februari
