Kinderen en dieren

Of het nou gaat om een huisdier zoals hond, kat en konijn, of het gaat om kinderboerderij dieren zoals geiten, kippen en misschien zelfs een koe. In alle gevallen moet er aandacht worden besteed aan de omgang tussen kind en dier.

Kinderen weten niet uit zichzelf hoe ze dieren kunnen en moeten benaderen. Zeker bij jonge kinderen is het inlevingsvermogen in andere mensen en dieren nog volop in ontwikkeling. Je hebt tenslotte je handen nog vol aan jezelf in deze grote en ingewikkelde wereld.

Ze zullen het dier dan ook vaak eerst vanuit zichzelf bekijken. Door het dier letterlijk aan te raken, zetten kinderen de eerste stappen bij deze verkenningstocht. De behoefte om te aaien is dan ook groot. Dit geldt dus ook voor kinderen die komen paardrijden. Daar zullen de meeste instructeurs niet van op kijken. Kinderen zijn gericht op aaien, borstelen en knuffelen. Dit hebben ze echt nodig om (later) in staat te zijn het gedrag van een pony te begrijpen en (nog een stapje verder) zich zo goed mogelijk te kunnen verplaatsen in het dier. Een hele opgave trouwens. Trouwens ook voor volwassenen.

Elk kind groeit in andere omstandigheden op. Een kind dat bijvoorbeeld heeft meegemaakt dat er een puppy in huis komt en daar door de ouders intensief bij wordt betrokken, heeft duidelijk een andere basis dan een kind dat uit een gezin komt waar beide ouders niets met dieren hebben. Bijvoorbeeld het gegeven dat een dier rust nodig heeft. Dit kan dus voor het ene kind volstrekt normaal zijn en de ander heeft daar geen benul van. Dat kun je overigens het kind niet kwalijk nemen. Als je een kind van drie vraagt om te lezen, zal dat ook lastig gaan. Omdat dit simpelweg nog niet is aangeleerd. Uitzonderingen daar gelaten natuurlijk.

Leren paardrijden heeft dus een voorstadium. En dat is leren omgaan met een dier. Instructeurs en begeleiders moeten weten dat elk kind andere voorkennis heeft. Omgaan met verschillen is belangrijk bij de start van deze nieuwe hobby/sport. Kijken en luisteren naar de kinderen die komen rijden is een voorwaarde. Stallen en maneges waar kinderen plompverloren op een pony worden gezet, lopen de kans dat ze gaan denken dat het dier een soort fiets is. ‘Hij doet het niet’, kan er dan worden gezegd.

Kortom; het leren omgaan met een pony is een proces. Verwacht niet van kinderen dat zaken die voor jou als instructeur heel normaal zijn, ook automatisch worden begrepen en uitgevoerd. Dit kan soms best vermoeiend zijn voor begeleiders. Maar kinderen hebben het nodig dat ze worden geholpen met een uitleg en vervolgens is het aan te raden die met regels en afspraken te ondersteunen. In het belang van de dieren én de kinderen.