Niet alleen wij vinden onze Foppe en De Haan leuke en knappe poezen. Er zijn al een aantal keren vrijgezelle buurtkaters op visite geweest. Tot groot vermaak van de dames trouwens, want echt rustig hielden ze het feestje niet.
Enfin, zaterdagochtend 24 april kwam Foppe licht paniekerig op ons af rennen toen wij in de ochtend in stal verschenen. Ze liep al wat weekjes met haar prachtige dikke buik te showen, maar wanneer het zover zou zijn, kon ze ons niet vertellen. Maar ik zag meteen dat de bevalling was begonnen. Haar buik trok al in de kramp en haar achterpoot was al nat van het vruchtwater.
In een flits besloot ik dat onze ingerichte kraamkamer in stal helemaal niet goed voelde. En terwijl Rob met zijn autosleutels al in zijn hand stond om naar zijn werk te gaan, was de boerderij voor Foppe en mij alleen. Best fijn, want rust is het allerbelangrijkste voor een voorspoedige bevalling.
Met de bevallende Foppe in mijn armen trok ik een doos en kleedje mee en vertrok in draf naar onze bijkeuken waar ik plof-Foppe installeerde. De eerste tien minuten keek ze nog een beetje gespannen naar mij terwijl haar buikje samentrok. Maar met wat geruststellende woorden en gekriebel in haar nek, gaf ze zich over aan de natuur. Haar baby's wilden eruit en het moest maar beuren. Niets verstoppen in een donker stil hoekje en het leed alleen doorstaan, maar liever samen met mijn mattie, zo vond onze Fop. Ik voelde en voel mij vereerd.
En wat was ik blij dat ik er bij was. Zo'n eerste bevalling in je eentje valt helemaal niet mee. Pijn in je buik, moeten poepen terwijl je in een doos ligt en dan ineens wat gespartel tussen je natte poten. Wat moet je ermee? Maar met wat hulp van mij (gelukkig al wat bevallingen van onze honden meegemaakt) is ze in no-time moeder geworden van drie prachtige (en hulpeloze) kittens. Twee hele donkere (het lijkt zwart, maar het zou zomaar antraciet grijs kunnen worden) en een grijs-witte.
Wauw, wat zijn we trots op haar. En ook een beetje ontroerd door haar hulpvraag. De miauw die ze liet horen toen wij in stal kwamen, had ik nog niet eerder gehoord en was ook in twee tellen te begrijpen voor ons mensen. Knap man! Inmiddels ligt ze heerlijk te knorren en sabbelt haar kroost de hele dag zichzelf in slaap. Voorlopig is de bijkeuken gebombardeerd tot kraamkamer. Gefeliciteerd Foppe!
Reactie plaatsen
Reacties
Wat en ontroerend lief verhaal Barbara. Voel me er altijd helemaal "bij" als ik jouw verhalen lees!
Wat geweldig om te lezen! Zo bijzonder om bij te kunnen zijn! En voor ons weer bijzonder om zo op deze manier me te kunnen leven! Gefeliciteerd Foppe en Barbara!!!