Kleien

Leerling O is nog niet zo lang in Nederland. Ik wel en dus oefenen we al een aantal weken samen de Nederlandse klanken, letters en woorden. Een inspannende klus, zo zie ik niet alleen aan mijn tienjarige leerling maar ook aan alle andere koppies in mijn klas. En ik snap het. Ooit woonde ik in Griekenland en kon daar ook doodmoe en bovendien onzeker worden van alles wat ik niet verstond en niet kon vertellen.

Om die reden zijn knippen, plakken, tekenen en knutselen uitstekende bijdragen om al die spanning wat te verzachten. Van de week gingen we kleien. O zag daar wel wat in. Zodra hij zag en begreep wat er op de planning stond, was hij niet meer te houden. ‘Joef joef, ik Afghanistan goed, ik kan, ja ja...goed goed' en hield daarbij zijn duim strak omhoog en trok zijn mond in een hemelsbrede grijns. Hup, daar gingen zijn mouwen omhoog, beetje water erbij en kneden als een malle. En zo had ik eens het nakijken.