Pups van Yuka & Mason (geen pups meer beschikbaar)
Teefje Yuka is een mix tussen een Bordercollie X Australian Shepherd. Ze is vier jaar.
Reu Mason is een gezonde, leergierige en lieve Australian Shepherd van 3 jaar. Hij leeft in een jong gezin met klein dochtertje en nog een Aussie, is dol op wandelen en is, net zoals de meeste Aussies, héél gek op zijn baasjes. Ook 'zit' hij op behendigheid. Daar kan hij zijn energie helemaal in kwijt.
Het begin
In de eerste week van november 2020 heeft Yuka twee keer een romantische date met Mason gehad. Eerst lekker lang samen spelen in het veld en uiteindelijk in intieme kring (de tuin) de afsluiting van het feest.
Echo
Donderdag 3 december ben ik met Yuka op visite bij de dierenarts geweest. En ja hoor, ze is drachtig! Hoera!
Het is nog onduidelijk hoeveel pups er aan het groeien zijn. Dat is vaak lastig in te schatten tijdens een echo. De kans dat er pups dubbel worden geteld is groot.
Maar de dierenarts dacht er toch in ieder geval 4 te zien. En misschien wel zes. Dat blijft dus wel even spannend.
Bijna 7 weken drachtig (21 december)
Yuka is flink aan het groeien. Haar buik wordt voller en voller en staat, vooral 's avonds, flink onder spanning. Ze slaapt veel en wandelen is niet meer haar eerste prioriteit. Voorheen konden we de achterklep van de auto niet even open laten staan of Madam zat er al in. Met uitgestreken smoel. Oftewel: 'Geen idee waar jullie heengaan, maar ik ga mee'. Mooi beest, die hond van ons.
Maar tegenwoordig kan die auto haar gestolen worden. Eerder houdt ze alles en iedereen hier nauwlettend in de gaten. Even checken op eetbare zaken. De score staat intussen op 3 rauwe paprika's, champignons, restje snijbonen, kattenvoer en een complete rauwe kipfilet. Vooral dat laatste was nogal een happening, aangezien ze de kwab zo van de snijplank griste en het stuk kadaver binnen twee tellen achter in haar keel had zitten.
Verder is ze niet te beroerd om te beginnen aan de zakken met rauwe wortels die liggen te wachten in de grote schuur. Eigenlijk voor de paarden en konijnen, maar je zult maar honger hebben. En denk nou niet dat ze niet genoeg (voedzaam) eten krijgt. Dat houden we echt wel in de gaten.
Vandaag hebben we alvast de werpkist in de kamer gezet. Kan ze alvast een beetje wennen. En daar had ze weinig moeite mee. Binnen twee tellen lag ze, met wulpse buik en al, uitgestrekt te snurken. Ze timmerde nog net geen bordje bij de ingang: 'Bezet'.
Moe (22 december)
Ondanks dat ik begrijp dat wandelen met een dikke buik, minder makkelijk is dan in een normale staat van zijn, vind ik het toch belangrijk dat Yuka blijft bewegen. Weliswaar met mate, zoals het advies van mijn oma voor zo ongeveer alles in het leven was, maar een paar kortere wandelingen per dag kan geen kwaad.
Vandaag (22 december) hebben mijn dochter Fenne en ik, Dieke de Shetlandpony en Tib en Yuka een 'rondje Ringvaart' gepakt. Grappig eigenlijk, dat wandelingen namen krijgen. In ons oude huis was ook de hele omgeving ingedeeld in namen van wandelingen. Zo had je het rondje voetbalveld, Kromme Aar route, ff om de flat en het park kon je buitenom of door het bos lopen.
Rondje Ringvaart is een wandeling over de (niet drukke) weg langs alleen maar boerderijen en met prachtige vergezichten. Honden en paarden lopen wel aangelijnd. Wel zo rustig voor onze zwangere moeke. 'We moeten haar wel goed in de gaten houden hoor', zei ik nog tegen Fenne. Maar ja, eenmaal over de helft kun je beter doorlopen.
En nou is Yukie moei...
Dikke kerstmuts (7,5 week drachtig)
Hartstikke drachtig is ze, onze Yuka. Maar ik geloof niet dat ze er erg veel last van heeft. Sterker nog, het lijkt zelfs wel alsof ze haar dikke buik in de strijd gooit. Want er bestaat niet zoiets als te veel aandacht volgens Yuka. Tijdens de twee kerstdagen dat onze kinderen hier waren, waren de ohhh’s en ahhhh’s niet van de lucht. Met liefde kantelde Yuka zich op het ruggetje en hoppetaa, daar ligt het hele vrachtschip in vol ornaat.
Sinds een paar dagen voelen we de pups ook bewegen. Zachte plopjes en verschuivingen onder je hand zijn rustig een wonder te noemen. En terwijl Isa (de vriendin van mijn zoon Toine en trouwe fan en hulp) en ik tegelijk een beweging voelen, vragen we ons af of we nou dezelfde voelen of twee verschillende. Want hoe groot zijn ze nu eigenlijk? En hoeveel pups liggen daar te krioelen?
Tib heeft het ondertussen zwaar met deze verschuiving binnen ons gezin. Ze was tenslotte eerder het middelpunt van de belangstelling. En dus wordt iedereen die hier een stap over de drempel zet gewezen op de behoefte aan ‘eerlijk zullen we alles delen’ van Tib. En als het bezoek er zelf niet aan denkt, is Tib van alle markten thuis om er zelf voor te zorgen dat ze er ook nog toe doet.
Maar het zal van tijdelijke aard zijn trouwens. Zodra er een stuk of wat aandoenlijke pups in de werpkist liggen, kan Yuka het bekijken. Ervaring leert dat alle aandacht voor de jonge moeder dan als sneeuw voor de zon verdwijnt en haar kroost met de hoofdprijs aan de haal gaat. Het lijkt het echte leven wel. Menig dochter voelt zich wel eens tekortgedaan als opa en oma direct met het hoofd in de Maxi-Cosi duiken en totaal vergeten dat er ook nog een moeder bij hoort. Het nageslacht is geproduceerd en weg is de aandacht.
Maar goed, zover is het nog niet. Onze heerlijke muts is 7,5 week drachtig en heeft nog anderhalve week te gaan. Dus dat wordt nog even inhaleren. Liggen met die handel Yuka!
Stukje strand (acht weken drachtig)
Ondanks dat het allemaal niet meer zo uitbundig en ver gaat, wandelt Yuka nog steeds graag een stukje. En dus gaat ze nog altijd gezellig mee. Tib moet tenslotte ook haar benen strekken.
En terwijl ik Tib bezighoud met het zoeken naar stokken, kuiert Yuka rustig mee. Opvallend is haar drang om dichtbij mij te blijven. Thuis trouwens ook. Waar ik ben, ligt zij. Blijven zitten gaat niet meer volgens de wet van de zwaartekracht.
Laatste loodjes (8,5 week drachtig)
De kerstdagen en ook oudejaarsavond zijn achter de rug. Gelukkig is het rustig gebleven. Zowel voor ons als voor Yuka trouwens. Een bevalling die echt te vroeg begint is tenslotte niet wenselijk. En mijn nesteldrang was nog niet helemaal bevredigd. Alleen de werpkist stond er nog maar.
En dus krijgt Barrie het een beetje op haar heupen. De dag dat de hele puppyfamilie begint te schuiven richting uitgang, komt dichterbij en klaar is maar klaar. Strak 1 januari hebben we keihard gewerkt om de puppy gemeente verder in orde te maken. Projectje Kerst eruit en kist en toebehoren erin. En met succes. Met dank aan Robert en Fenne trouwens!
De werpkist heeft een upgrade gekregen en staat nu niet meer verloren en alleen in de huiskamer, maar is uitgebreid met benches, hekwerk, plas- en poep bestendig zeil en stapels handdoeken. Puppyafdeling nummer drie is een feit. In ons vorige huis hadden we iets meer ruimte, maar we hebben wel weer de uitloop naar buiten. Een ideale oplossing voor pups met energie en bovendien makkelijk voor de eerste mini zindelijkheidstraining.
Ondertussen is Yuka heerlijk bol. Haar buikje glundert ons tegemoet zodra we in haar buurt komen. Behalve voelen, kunnen we de pups nu ook zien bewegen. Zo schattig. Verder heeft graven haar prioriteit. Geen tukkie zonder vakkundig haar opgemaakte bed te veranderen in een hoopje zooi. Geen orde en netheid in te bekennen. Daar gaat mijn nesteldrang.
Acht pups geboren op woensdag 6 januari!
Poeh poeh, dat was geen kattenpis…de bevalling van Yuka. Toen ik dinsdagmiddag 5 januari thuiskwam vanaf mijn werk, was ze al begonnen. Volgens mijn kinderen Toine en Fenne was ze onrustig, begon te hijgen en bleef maar heen en weer lopen. Nou had ze mij al twee nachten aardig wakker gehouden met dit gedrag, maar nu stopte het niet meer. En dan begint het lange wachten.
Eerlijk gezegd hadden we verwacht dat ze wel in de nacht zou beginnen, maar niets daarvan. En toen alles dus eigenlijk nog rustig bleef, zijn man en kinderen maar naar bed of op de bank platgegaan. Niets mis mee eigenlijk, want samen met Yuka raakte ik daarna in een bevallingsbubbel. Aanhankelijk als ze is, hebben we samen de nacht doorgebracht. Zij hijgend en ik zachtjes wrijvend over haar rug.
In de ochtend werd ik toch wel een beetje ongerust. Er zou er toch niet een dwarsliggen? Lang leven internet en een collega fokker. Niets aan de hand bleek de boodschap. Geduld…de natuur laat zich niet dwingen. Mee eens hoor. Totdat je het ineens moet uitvoeren, dan is de theorie toch gemakkelijker dan de praktijk.
Maar om 9.30 zagen we de eerste perswee en om 9.55 was de eerste pup op aarde. Een flinke, dus ik snap wel dat je daar de tijd voor nodig hebt. Vervolgens heeft ze de hele dag gedaan over het lanceren van de rest van haar kinderen. Om 17.25 waren we klaar. Acht prachtige kleine molletjes. Ik heb er een wijntje op gedronken.
Hieronder een album van het lange wachten, het masseren en kriebelen en uiteindelijk de geboorte.
De morning after... (do 7 januari 2021)
Een nachtje slapen doet wonderen hé. Kijk die Yuka eens fris en fruitig erbij liggen. En trots dat ze is op het kleine grut. En wij trots op haar!
| Naam (tijdelijk) | Kleur | Geslacht | Gewicht | Geboorte tijd |
|---|---|---|---|---|
| Vos | Red | reu | 428 gram | 9.55 |
| Frenkie | Red merle | reu | 409 gram | 10.46 |
| Boots | Red tri (heel licht) | reu | 406 gram | 13.03 |
| Uk | Red tri | teef | 295 gram | 14.37 |
| Dubbel | Black tri (heel licht) | teef | 358 gram | 14.58 |
| Teuntje | Red tri | teef | 408 gram | 15.28 |
| Mellow | Red merle | reu | 398 gram | 16.12 |
| Fier | Black tri | reu | 415 gram | 17.25 |
Gelukkig kun je aardige foto's en filmpjes maken met een telefoon. Nou heb ik, speciaal aangeschaft voor het eerste nest van Tib, ook een hele stoere camera. Eén waar ik niks van snap, maar die wel hele mooie foto's maakt. Zie hier van close ups van vrijdagochtend 8 januari. Pups zijn hier twee dagen oud. Ze lurken graag en doen daarnaast veel slaapjes. Al of niet nog aan de tiet.
In de spotlight (twee dagen oud)
Vos (reu)
Frenkie (reu)
Boots (reu)
Uk (teefje)
Dubbel (teefje)
Teuntje (teefje)
Mellow (reu)
Fier (reu)
En nu met z'n allen...puzzelen maar!
En de check. Wie had het goed?
Zaterdag 9 januari
Pups moeten groeien (doen ze ook) en mama moet herstellen. Vandaag liet Yuka ons weten dat ze wel even mee wilde naar buiten. En dan verder dan alleen naar het eerste stukje weiland. De kop in de wind ipv in de kist.
Zondag 10 Januari (4 dagen oud)
Het weeg-ritueel wordt elke dag rustiger. De pups schrikken zich niet meer een hoedje van de menselijke handen rond hun lijfje en Yuka heeft het vertrouwen dat we haar kinderen ook weer teruggeven. Gelukkig groeien ze allemaal hard. Ook Uk. Ze is nog steeds de lichtste maar maakt per dag inmiddels net zoveel weegkilometers als de rest. Pittig ding, die kleine. Er worstelt nogal wat brute kracht om haar heen in gevecht om het beste plekje aan de melkbar. Niet sterk maar slim, is onze prinses. Heel vaak duikt ze onder Yuka haar benen. Daar waar niemand haar ziet maar het zo heerlijk lurken is.
Maandag 11 januari (5 dagen oud)
De pups hebben al een klein sprongetje gemaakt. Ze hebben mama niet elke seconde meer nodig. Hoe ze dit hebben gecommuniceerd met z'n allen mag Joost weten, maar Yuka weet daar ook van. Ze komt regelmatig uit de kist om even bij ons te chillen. Maar gaat er soms ook voor Jan Doedel weer in. Het gepeupel ligt dan nog lekker te maffen en heeft helemaal geen behoefte aan mama en haar liggend buffet. Lig je daar met je goddelijke melkboeien.
Ook is Yuka begonnen aan de tijgeroefeningen met haar kinderen. Ze gaat dan op een paar puplengtes afstand liggen wachten zodat er flink gewerkt moet worden om bij de finishlijn te komen. Wie als eerste komt mag door de wasstraat. Dikke tong over de achter- en onderkant en dan mag er gezopen worden. En dat terwijl er al maanden geen kroeg meer open is.
De wasstraat
Bij dit filmpje van vandaag (dinsdag 12 jan.) zie je heel goed het wasstraat principe. Met de neus worden de kinderen omgekiept en met de tong schoon en droog gelikt. Vergis je niet in de kracht en werkzaamheid van dit ritueel. Mama Tib (8 jaar en verse oma) neemt Yuka (4 jaar en nieuwe mama) nog steeds onder handen na een wandeling in de regen. Yuka gaat dan nog net zo gedwee door de wasstraat als haar pups nu. Kunnen we weer wat van leren. Geen gezeik, gewoon ondergaan die handel. Mama's weten nou eenmaal vaak wat goed voor je is.